‘Het begon met een beetje buikpijn aan het eind van de dag. 24 uur later werd Ola geboren - met precies 25 weken veel te vroeg, totaal onverwachts en extreem prematuur. We kwamen terecht in een wereld die we niet kenden. 93 dagen lag onze dochter op de NICU, waar we leefden tussen hoop en vrees en werden omhelst en gedragen door 1000 armen.
Daar lag ze ineens, piepklein, met een veel te groot roze mutsje, afhankelijk van artsen en infusen. Zo dichtbij en toch zo ver weg. De wanden van haar glazen huisje voelden meters dik.
Het gevoel toen ze voor het eerst bij mij werd gelegd, die eerste keer buidelen, is moeilijk te beschrijven. Hoewel het vol was in haar kamer, met piepende monitoren en verpleegkundigen druk in de weer, stond de wereld even stil. Puur geluk voelde ik, alsof er, voor heel even, geen zorgen waren. Haar warme lijfje tegen mijn borst, alleen wij tweetjes. Haar handje zo groot als mijn vingerkootje, ze greep mij vast en ik wilde haar nooit meer loslaten.
Onze dagen hadden nog maar 1 doel: zo vaak en zo lang mogelijk buidelen. We maakten buidel-schema’s, zochten gezellige buidel-dekens uit en installeerden onszelf zo om uren met Ola te kunnen liggen. Ik las voor, kolfde, zong, sliep, voedde mijn meisje met mijn melk ia een spuitje aan een maagsonde, knuffelde en kletste - soms allemaal tegelijk. We vierden kerst met haar zo dichtbij mogelijk en buidelden onszelf het nieuwe jaar in, én ondersteunden haar tijden medische handelingen: infusen prikken, bloed afnemen, stoma-zorg. Alles kon op schoot, dankzij de comfortabele stoelen die ons daarin zo hielpen.
Ola had, naast de standaard uitdagingen van een prematuur, ook nog eens veel pech. Toch zeggen de artsen dat het buidelen niet alleen onze band versterkte, maar ook een grote rol speelde in haar ontwikkeling. Hoe bijzonder dat iets zó natuurlijks, zó fijns, medisch gezien zoveel verschil kan maken.
Wat ben ik trots en blij me vanaf vandaag in te mogen gaan zetten als ambassadrice voor Strong Babies. Elke te vroeg, te klein of te ziek geboren baby verdient de allerbeste zorg. Waarom Ola zo vroeg kwam weten ze niet. ‘Pech’, waarschijnlijk. Strong Babies zet zich in voor betere zorg en meer onderzoek, zodat we hopelijk steeds vaker vroeggeboortes zoals die van Ola kunnen voorkomen.
Het Gouden Uur heb ik nooit gehad, net als de tweede helft van mijn zwangerschap. Nog zo lang had ze bij mij moeten zijn, een onderdeel van mij. Wat ben ik dankbaar dat we alsnog zoveel uren in rust hebben kunnen doorbrengen samen.
Het is een eer om vandaag, namens alle donateurs van Strong Babies, drie nieuwe buidelstoelen aan het OLVG te mogen overhandigen. Stoelen die voor andere ouders gaan betekenen wat ze voor ons hebben betekend: een plek om hun kindje eindeloos dicht tegen zich aan te houden. Huid op huid, hart tegen hart. Voor ons, voor Ola, is buidelen van onschatbare waarde geweest. Mijn grootste wens is dat ieder kindje hier diezelfde kans krijgt.’
